• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زندگی دنیا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



‌کلیدواژه: زندگی دنیا.
پرسش: چرا زندگی این دنیا برای برخی از افراد خیلی با اهمیت و برای بعضی اهمیتی ندارد؟
پاسخ: دل بستگی به دنیا و لذایذ آن و عدم دلبستگی، وابسته به جهان‌بینی و هدف هر شخص از زندگی دنیوی است و آنان که همتی عالی و بلند و الهی دارند به زندگی زودگذر و حیوانی دنیا دلبستگی ندارند و استفاده آن‌ها از دنیا برای نیرو گرفتن و انجام وظایف بندگی است.



در پاسخ این سؤال اساسی و بجا مناسب می‌دانم نکاتی را جهت تنویر ذهن و تبیین بهتر بحث بیان کنم.
۱. عملکرد و رفتار انسان‌ها غالباً تحت تأثیر بینش‌ها و جهان‌بینی آن‌ها قرار دارد و نوعاً انسان‌ها طبق جهان‌بینی و ایدئولوژی که دارند فعالیت کرده و مسایل زندگی اجتماعی را دنبال می‌کنند.
۲. هر انسانی در زندگی خود هدفی را دنبال می‌کند و این هدف با توجه به بینش و شناخت انسان‌ها از زندگی مراتب متعددی را پذیرا می‌باشد مثلاً بعضی دنبال سعادت دنیوی و اخروی هستند و بعضی هدفشان رسیدن به مال و مقام دنیوی است و غیره.
۳. خداوند انسان‌ها را مختار قرار داده و به آنان عقل و شعور عنایت فرموده و راه صحیح و راه باطل را هم از طریق عقل و وحی بیان نموده است و آنان را با فلسفه خلقت هم آشنا کرده است.


با توجه به نکات فوق باید عرض کنم که انسان‌ها در انتخاب نهایی و در رابطه با اندیشه و انتخابشان درباره دنیا به چند گروه تقسیم می‌شوند.

۲.۱ - گزینش اهداف زودگذر و حیوانی

بعضی انسان‌ها با چشمی بینا به دنیا نگاه نمی‌کنند و از عقل و فهم خدادادی استفاده نکرده و هدفی زودگذر و حیوانی را دنبال کرده و لذا یک حالت گیجی و سردرگمی و خواب زدگی دارند و اصلاً توجه نمی‌کنند و نمی‌دانند که از کجا آمده و به کجا می‌روند. و توجهشان در دنیا فقط خوردن و لذّت بردن و گاهی هم رسیدن به پست و مقام است. و برای رسیدن به لذایذ دنیوی از هیچ کار زشتی فروگذار نیستند و اینها طبق فرمایش قرآن: اولئک کالانعام بل هم اضلّ؛ این‌ها مثل حیوان بلکه پست‌تر از حیوان هستند.

۲.۲ - لذت گرایی

گروهی از انسان‌ها متوجه زندگی دنیا بوده و سردرگم نیستند ولی اعتقاد دارند که عاقبت این دنیا نیستی و فنا و لذایذ آن روزی از بین می‌رود و هر کس باید تلاش کند تا لذّت بیشتری از دنیا ببرد لذا هرچه می‌توانند غرق در شهوات شده و از هر راهی خوشگذرانی و عیاشی می‌کنند و هدفی جز زندگی خوش دنیایی نداشته و یا اعتقادی به آخرت ندارند و یا آن‌را جدّی تلقی نمی‌کنند.

۲.۳ - دنیا مقدمه آخرت

گروه سوم اعتقاد دارند که زندگی دنیا گذرا است و دنیا مقدمه‌ای برای آخرت و زندگی ابدی است و هدفشان رسیدن به کمالات عالی معنوی و رسیدن به سعادت اخروی که نعمتی بی‌نهایت و زوال ناپذیر است، می‌باشد. این‌ها هدفی بس بلند داشته و جهان‌بینی الهی دارند و با هدف خلقت کاملاً آشنا شده و بندگی خدا را سرلوحه کار خود می‌سازند، اگرچه از نعمت‌های پروردگار استفاده می‌کنند و باید هم استفاده کنند ولی آن‌ها هدف نهایی نیست بلکه نعمت‌های دنیا هدفی متوسط و مقدمه‌ای است برای بندگی بیش‌تر و رسیدن به جوار ملکوتی پروردگار و آرمیدن در بهشت و رضوان الهی.
[۲] مصباح یزدی، محمدتقی، پند جاوید، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۸۰، ص ۱۷۶-۱۸۰.



با توجه به سه گروه از انسان‌ها باید عرض کنیم که انسان‌هایی که هدفی کوتاه و متوسط را هدف نهایی قرار دادند به زندگی دنیا و لذایذ آن دلخوش بوده و حیات دنیوی برای آنان اهمیت فوق العاده‌ای دارد و این انسان‌ها کسانی هستند که می‌پندارند هرچه هست و نیست همین زندگی چند روزه دنیاست و بعد از اتمام این دنیا دیگر از هیچ چیز خبری نیست، انسان‌هایی حریص و لذت پرست و خودخواه و بی مبالات بوده و فقط دنبال تأمین لذایذ زودگذر و ارضای خواهش‌های خود هستند و حتی به خود اجازه نمی‌دهند درباره عظمت و شگفتی‌های عالم خلقت اندیشه کنند و پی به هدفدار بودن آن برده و متوجه لغو نبودن آن گردند.
امّا انسان‌هایی که از عقل و شعور خدادادی خود بهره برده و درباره خلقت، اندیشه و تفکّر نموده است و خود را از چشمه جوشان و پربرکت وحی سیراب کرده و زانوی شاگردی به محضر علوم اهل بیت و ائمه معصومین ـ علیهم‌السلام ـ زده و با معارف بلند قرآن آشنا گشته است هدفی بس والا و بلند در زندگی دنیوی داشته و دنیا را محل گذر و امتحان تلقی نموده و خود را با استفاده از نعمت‌های دنیوی برای زندگی ابدی آماده می‌کند و دلبستگی به دنیای فانی ندارد و برای آن تلاش نمی‌کند و اگر استفاده‌ای از آن می‌برد برای رسیدن به کمالات عالی می‌باشد.
و زندگی دنیا را طبق منطق قرآن لهو و لعب می‌داند و زندگی واقعی را در زندگی اخروی طلب می‌کند.
[۳] مصباح یزدی، محمدتقی، پند جاوید، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۸۰، ص۱۸۳.
و لذا دلخوشی خاصّی به دنیا ندارد و دلبستگی به آن در وجود او نیست.

۳.۱ - کلام امیرالمومنین

حضرت امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ در این باره می‌فرمایند: مردم درباره دنیا دو گونه بینش دارند: عده‌ای دنیا را دقیق شناخته و کاملاً به حقیقت آن آگاهی یافته‌اند. این‌ها مانند افرادی هستند که از سرزمین خشک و قحطی زده به سوی منزل سبز و خرم و آباد سفر می‌کنند و این دنیا را محلی خشک قحطی زده می‌دانند و تمام همّت آنان این است که از این منزل نامطلوب به سوی مکان خرم و باصفا و فرح بخش به سلامت گذر کنند و توشه این سفر را هم آماده می‌کنند.
امّا در مقابل، آن کسی که دنیا را این گونه می‌بیند که با مرگ از جایی سرسبز و خرّم به طرف یک سرزمین خشک و بی‌آب و علف می‌رود، هرگز تن به سختی نمی‌دهد و صرفاً درپی خوشی بیشتر است که تا دوران خوشی سفر به سر نرسیده از آن بهره مند شود.
[۴] نهج البلاغه، قسمتی از وصیت نامه حضرت علی (ع) به امام حسن (ع).



خلاصه اینکه دل بستگی به دنیا و لذایذ آن و عدم دلبستگی، وابسته به جهان‌بینی و هدف هر شخص از زندگی دنیوی است و آنان که همتی عالی و بلند و الهی دارند به زندگی زودگذر و حیوانی دنیا دلبستگی ندارند و استفاده آن‌ها از دنیا برای نیرو گرفتن و انجام وظایف بندگی است.
البته این‌ها به معنای اعراض از دنیا و پشت کردن به آن نیست و انسان‌های مؤمن باید از نعمت‌های خداوند استفاده کنند ولی هدفشان دنیا نباشد.
قال الله الحکیم:
وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ
زندگی این دنیا جز لهو و لعب نیست و زندگی واقعی، سرای آخرت است اگر می دانستند.


۱. اعراف/سوره۷، آیه ۱۷۹.    
۲. مصباح یزدی، محمدتقی، پند جاوید، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۸۰، ص ۱۷۶-۱۸۰.
۳. مصباح یزدی، محمدتقی، پند جاوید، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۸۰، ص۱۸۳.
۴. نهج البلاغه، قسمتی از وصیت نامه حضرت علی (ع) به امام حسن (ع).
۵. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۴.    



اندیشه قم.    
[[رده:عدل الهی وتفاوتها]

رده‌های این صفحه : خداشناسی | عدل الهی | کلام




جعبه ابزار