• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذوالفقار

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: ذوالفقار.
پرسش: هم‌اکنون ذوالفقار امام علی علیه‌السلام کجاست؟
پاسخ:



"ذو الفقار"به فتح فا و کسر آن، اسم شمشیر رسول الله است.‌


در وجه تسمیه این شمشیر گفته‌اند: پشت آن خارهای پست و بلندی مانند ستون فقرات آدمی داشته است.


ماجرای ذوالفقار، از یکی از جنگ‌های صدر اسلام نشأت می‌گیرد. جنگ احد یکی از سخت‌ترین جنگ‌های صدر اسلام است. در این جنگ خطرناک، آن‌که بیش از همه فداکاری می‌کرد و هر حمله‌ای که از جانب دشمن به پیغمبر می‌شد دفع می‌نمود، علی ابن ابی‌طالب ـ علیه‌السلام ـ بود.
علی علیه‌السلام با کمال رشادت می‌جنگید، تا این‌که شمشیرش شکست، پیغمبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ شمشیر خود را که موسوم به "ذو الفقار" بود، به امام علی ـ علیه‌السلام ـ داد. سرانجام پیغمبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ در جایی سنگر گرفت، و امام علی ـ علیه‌السلام ـ هم‌چنان از او دفاع می‌کرد، تا آن‌که طبق نقل بعضی مورخان بیش از شصت زخم به سر، صورت و بدن او وارد آمد، و در همین موقع بود که پیک وحی به پیامبر عرضه داشت: ای محمد! معنای مواسات همین است، پیغمبر فرمود: "علی ـ علیه‌السلام ـ از من است و من از او هستم" و جبرئیل افزود: و من هم از هر دو تای شما.




۴.۱ - روایت اول

ظاهراً ذوالفقار جزء وسایل مخصوصی است که از پیامبر به دیگر امامان ـ به ترتیب ـ به ارث رسیده است، که اگر چنین باشد، امروز این شمشیر پر برکت، در دست امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف است. این مطلب از برخی روایات استفاده می‌شود.

۴.۲ - روایت دوم

امام صادق علیه‌السلام در حدیثی می‌فرماید:"چون زمان قبض روح پیامبر رسید، علم و سلاحش را به علی ـ علیه‌السلام ـ داد.

۴.۳ - روایت سوم

در حدیث دیگر، امام صادق ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: "نزد من، انگشتر و زره و شمشیر و پرچم رسول خداست".

۴.۴ - روایت چهارم

امام رضا علیه‌السلام درباره ذوالفقار می فرماید:" ذوالفقار اکنون پیش من است".

۴.۵ - روایت پنجم

در روایتی دیگر از امام صادق ـ علیه‌السلام ـ نقل شده است: «و شمشیر آن حضرت هنگام ظهور، همان شمشیر پیامبر «ذوالفقار» است».
[۶] شیخ طوسی، الغیبة. ج ۳۰۷، ح ۲.



بنابراین همان‌گونه که از روایات استفاده می‌شود، ذوالفقار جزء وسایل مخصوصی است که از پیامبر به دیگر امامان ـ به ترتیب ـ به ارث رسیده است، و اکنون این شمشیر پر برکت، در دست امام عصر ـ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف ـ است.


۱. شیخ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج ‌۳، ص ۴۴۳، انتشارات مرتضوی، تهران، ۱۳۵۷.    
۲. شیخ صدوق، علل‌الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۰، مکتبة الداوری، قم.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‌۳، ص ۹۳، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۴.    
۴. علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج ۲۶، ص ۲۰۸، موسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴.    
۵. محدث نوری، مستدرک ‌الوسائل، ج ۳، ص ۳۰۹ ۳۱۰، موسسه آل‌البیت، قم، ۱۴۰۸.    
۶. شیخ طوسی، الغیبة. ج ۳۰۷، ح ۲.



پایگاه اسلام کوئست.    






جعبه ابزار