اسلام آوردن ابوطالب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: اسلام، ایمان، اخلاص ابوطالب.
پرسش: در مورد اسلام آوردن ابوطالب توضیح دهید؟
پاسخ: با نظری ژرف، به زندگی ابوطالب این پرسش مطرح می‌شود که چه عاملی او را وادار کرد تا در راه اسلام از
جان و
مال بگذرد و از مقام و
قبیله، مایه بگذارد و همه اینها را فدای برادرزاده‌اش نبی گرامی اسلام بکند.
قدر
مسلم علت این همه فداکاری‌های ابوطالب، تنها رشته خویشاوندی نبود؛ زیرا این مطلب باعث نمی‌شود که انسان تمام هستی خود را فدای فردی از خویشان خود بکند و حاضر گردد حتی از فرزند خود در راه او بگذرد. بلکه علت همه این جانبازی‌های او،
اعتقاد راسخ او نسبت به
نبوت محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ می‌باشد. صفحات زندگی ابوطالب نشان می‌دهد که او چهل و دو سال تمام پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ را یاری نمود. ابن ابی‌الحدید در این‌باره می‌گوید: «هرگاه ابوطالب و فرزند او نبود، هرگز دین، قد راست نمی‌کرد.
او در راه حفظ پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ از پا ننشست و سه سال آوارگی و زندگی در کوه‌ها و دره‌ها را بر ریاست و سیادت مکه ترجیح داد. او راضی بود تمام فرزندانش کشته شوند، ولی پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ زنده بماند. او در هنگام مرگ به فرزندان خود گفت: من محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ را به شما توصیه می‌کنم؛ زیرا او
امین قریش و راست‌گوی
عرب، و حائز تمام کمالات است. آیینی آورد که دل‌ها بدان ایمان آورد...»
از سوی دیگر، اشعار و سروده‌های وی، کاملاً گواهی بر ایمان و اخلاص او می‌دهد که ترجمه قسمتی از آنها آورده می‌شود: «اشخاص شریف و فهمیده بدانند که،
محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ بسان
موسی و
عیسی پیامبر است. همان نور آسمانی را که آن دو نفر داشتند، او نیز دارد. او پیامبر است،
وحی از ناحیه خدا بر او نازل می‌گردد و کسی که این را
انکار کند، انگشت پشیمانی به دندان خواهد گرفت. برادرزاده‌ام! هرگز
قریش به تو دست نخواهد یافت و من دست از یاری تو بر نخواهم داشت؛ به آنچه مأموری آشکار کن، از هیچ چیزی مترس... مرا به
آیین خود دعوت کردی و در این دعوت خود امین و درست‌کاری؛ حقاً که کیش محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ از بهترین آیین‌هاست...»
آری هریک از این اشعار در اثبات ایمان و اخلاص گوینده آنها کافیست؛ ولی از آنجا که دستگاه تبلیغاتی سازمان‌های
اموی و
عباسی پیوسته بر ضد آل‌ابوطالب کار می‌کرد، از این نظر گروهی نخواسته‌اند یک چنین فضیلت و مزیتی را برای او ثابت کنند.
راه دیگر برای اثبات اسلام ابوطالب، اعتراف نزدیکان بی‌غرض او بر این مطلب می‌باشد؛ چنانچه پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ و علی ـ علیه‌السلام ـ و دیگر ائمه ـ علیهم‌السلام ـ بر ایمان او تأکید کردند.
امام باقر ـ علیه‌السلام ـ می‌فرمایند: «ایمان ابی‌طالب، بر ایمان بسیاری از مردم ترجیح دارد و علی ـ علیه‌السلام ـ دستور می‌داد، از طرف وی حج به جای آورند».
آری جای هيچ شك نيست كه هرگاه يك‌دهم گواهی‌هايی كه بر ايمان و اسلام ابوطالب در تاريخ و منابع معتبر ديگر آمده، درباره يك فرد ديگری دور از
کینه و
بغض، آورده بودند همه به اتفاق ايمان و اسلام او را
تصدیق می‌كردند.
در پايان اين سؤال مطرح می‌شود كه چگونه با وجود اين همه دلايل قاطع و ده‌ها گواه محكم بر ايمان، باز گروهی وی را
تکفیر كرده‌اند؟ حتی بعضی گفته‌اند تعدادی از آيات كه مشعر بر
عذاب است، در حق او
نازل گرديده است!
روشن است كه هدف از طرح اين مسئله جز، طعن در فرزندان ابوطالب و بالاخص علی ـ عليه‌السلام ـ چيز ديگری نيست؛ از‌اين‌رو كه
بنی‌امیه متولی و بانی اين كار بود؛ حتی برای اينكه بهتر بتوانند ابوطالب را تكفير كنند، دامنه بحث را به پدران پيامبر هم كشانيدند و پدر و مادر آن حضرت را نيز غير مؤمن قلمداد نمودند.
خلاصه همه علمای
امامیه و
زیدیه، با پيروی از
اهل‌بیت همگی اتفاق دارند كه ابوطالب يكی از افراد باايمان و برجسته اسلام بوده است و همچنين عده‌ای از دانشمندان
اهل‌سنت چون «زينی رحلان» مفتی مكه، هم حكم به اسلام و ايمان ابوطالب نموده است.
سایت اندیشه قم
